Co jest czyje – dopełniacz

Dopełniacz jest bardzo ważną częścią mowy w języku tureckim. Jest używany, aby określić przynależność, pochodzenie lub kierunek rzeczownika. Oto kilka przykładów:

benim arabam – mój samochód

senin evin – twój dom

onun odası – jego/jej pokój

bizim okulum – nasza szkoła

sizin gözlüğünüz – wasze okulary

onların çocukları – ich dzieci

Niektóre słówka w języku tureckim, przy dodaniu końcówki osobowej zmieniają kolejność liter:

resim – resmim – mój rysunek

şehir – şehrim – moje miasto

boyun – boynum – mój kark

oğul – oğlun – twój syn

ağız – agzın – twoje gardło

isim – ismin – twoje imię

karın – karnın – twój brzuch

kayıt – kaydın  – twój papier

Inne: ömür, burun, alın, omuz, beyin

• Zazwyczaj nie używamy benim arabam, senin araban itd., ale tylko samo arabam, araban… Gdy dodajemy słówko benim, jest to dodatkowe podkreślenie, alcent, że to jest właśnie MÓJ samochód.
• Jeżeli podmiot i własność kogoś jest ta sama, to zamiast powtarzać, dodajemy słówko KENDİ

Onlar onların /kendi kitapları okuyorlar. – Oni czytają własne książki.

• Przy trzeciej osobie liczby mnogiej w języku tureckim, możemy używać końcówki z trzeciej osoby liczby pojedynczej, jeśli chodzi o osobę:

Onların çocuğu. – Ich dziecko.

Onların çocukları – Ich dzieci, ale może również znaczyć: Ich dziecko.

• W mowie potocznej, możemy powiedzieć: benim ev, zamist: benim evim, odnosi się to do wszystkich końcówek, poza onların, ALE JEST TO BARDZO, ALE TO BARDZO MOWA POTOCZNA I NIEZBYT GRAMATYCZNA.
• Kendi możemy również użyć, by coś podkreślić:

Burası benim kendi evim. – To mój własny dom.

Bu senin kendi araban mı? – Czy to twój własny samochód?