W języku tureckim, poprzez dodawanie końcówek do czasownika, możemy utworzyć rzeczownik. Oprócz końcówki -ma/mek możemy dodawać końcówki osobowe oraz końcówki -i/den/de/e/la/yle.
Gdy w środkowym czasowniku w zdaniu używamy końcówki -me, to najczęściej czasownik ten odnosi się do czegoś innego niż podmiot.
Gdy używamy natomiast końcówki -mek, to zarówno orzeczenie jak i drugi czasownik w zdaniu dotyczą podmiotu.
Onun yürüyüşü çok farklı. – Jego sposób chodzenia jest charakterystyczny.
Bu işi bitirmeleri çok uzun sürer. – Zakończenie tych prac zajmie im wiele czasu.
Babam, benim doktor olmamı istiyor ama ben tiyatro sanatçısı olacağım. – Ojciec chce, bym została doktorem, ale ja zostanę aktorem.
