Tak jak w tytule. W języku tureckim, jeśli chcemy powiedzieć, że coś jest z czymś: -li, albo istnieje bez czegoś: -siz, wtedy używamy powyższych końcówek. O wiele łatwiej pokazać to na przykładach:
sütlü çikolata – czekolada z mlekiem (czyli czekolada mleczna)
balkonlu ev – dom z balkonem
şekersiz çay – herbata bez cukru
Najczęściej wyrazy łączą się w pary, więc będziemy mieć:
sütlü – sütsüz
şekerli – şekersiz
Choć jak i wszędzie, tutaj też mogą wystąpić wyjątki od tej reguły:
evli (żonaty) – bekar (stanu wolnego)
sütlü (z mlekiem – mowa o kawie) – sade (kawa bez mleka i cukru)
kilolu (gruby) – zayıf (chudy)
sinirli (gniewny) – sakin (spokojny)
bulutlu (pochmurny) – açık (czyste [niebo])
düzenli (uporządkowany) – dağınık (w nieładzie, nieuporządkowany)
hızlı (szybki) – yavaş (wolny)
yaşlı (stary) – genç (młody)
