Te końcówki pokazują w języku tureckim powtarzalność czegoś:
Konuşa konuşa yürüdük. – Wędrowaliśmy rozmawiając.
Z przeczącą końcówką -ma pokazują, że coś bez czegoś się nie wydarzyło.
Spor yapmaya yapmaya kilo verdim. – Schudłam nie ćwicząc.
Przy użyciu tych końcówek, drugi czasownik w zdaniu i orzeczenie mają ten sam podmiot.
Można łączyć również dwie przeciwne czynności dodając te końcówki:
Çocuklar düşe kalka büyür. – Dzieci wzrastają upadając i wstając.
Gdy główny nacisk w zdaniu położony jest na ową formę, pokazany jest w ten sposób styl, powód, konieczność czegoś.
Kazayı ağlaya ağlaya anlattı. – Płacząc opowiedziała o wypadku.
