Jednoczesność wydarzeń: końcówka -(y)ken/-iken

Pokazuje ona jednoczesność wydarzeń w języku tureckim.

Gdy rzeczownik/przmiotnik zakończony jest na samogłoskę, przed końcówkę -ken dodajemy y.

Tatıldeyken çok geziyordum. – Podczas wakacji wiele zwiedzałam.

çocukken – będąc dzieckiem (coś się działo)

hastayken – będąc chorą

Ben tatıldeyken sen derdeydın? – Gdzie byłaś ty, gdy ja byłam na wakacjach?

• Końcówka często jest używana z czasem szerokim -ir.

Televizyonu seyrederken kitap okurum. – Oglądając telewizję, jednocześnie czytam książkę.