Końcówka ta, używana jest w języku tureckim z czasem teraźniejszym i szerokim.
Opisuje ona, że coś działo się w trakcie innej czynności:
Okula giderken elma yiyordum. – Idąc do szkoły jadłam jabłko.
Okulda ders çalışıyorken hiç dışarı çıkmadım. – W trakcie lekcji nie wychodziłem na dwór.
Może pokazywać, że kiedy ja robiłam coś, ktoś inny wykonywał inną czynność:
Ben güllerden hoşlanırken, sen menekşeleri seviyorsun. – Podczas gdy ja lubię róże, ty lubisz fiołki.
Z czasem przyszłym końcówka ta pokazuje, że coś się wydarzyło chwilę przed czymś innym:
Evden çıkacakken telefon çaldı. – Już wychodziłam z domu, gdy zadzwonił telefon.
Lub że w ostatniej chwili zmieniliśmy zdanie:
Tatilde Bodrum’a gidecekken, İzmir’e gittik. – Mając zamiar jechać do Bodrum na wakacje, pojechaliśmy jednak do Izmiru.
Wraz z czasem przeszłym nieokreślonym pokazuje, że coś się zdarzy, przy okazji tego, o czym mówi drugi czasownik:
Ankara’ya gelmişken, Kızılayı görmeden dönme. – Jadąc do Ankary, nie wracaj, nie zobaczywszy Kızılay.
