Gereklik kipi stosujemy w języku tureckim, gdy chcemy wyrazić, że coś musimy zrobić, coś jest koniecznością. Tworzymy go, poprzez dodanie do czasownika końcówki -meli.
Sen daha çok çalışmalısın. – Musisz pracować o wiele więcej.
Şu an parti başlamış olmalı – Do tej pory, przyjęcie musi być już rozpoczęte.
Gdy owa konieczność wydarzyła się w przyszłości, a odkryliśmy to dopiero co, dodajemy końcówkę
-meliydi.
Biz oraya hiç gitmemeliydik. – Nie powinniśmy w ogóle tam chodzić.
Gdy usłyszeliśmy od kogoś, że coś się wydarzyło, miało wydarzyć, a zostało to odkryte przez tą osobę po czasie, korzystamy z końcówki -meliymiş.
Biz oraya hiç gitmemeliymişiz. Şimdi anladım. – Nie powinniśmy tam w ogóle chodzić, bo usłyszeliśmy od kogoś, że coś się podziało. Teraz to rozumiem.
Ogólnie, rozróżnienie między czasem z -di, a czasem z -miş jest takie, że -miş wskazuje o tym, że uzyskaliśmy informacje od kogoś. Nie jest to coś usłyszane/dokonane przez nas.
