Jest kilka zastosowań wyżej wymienionych końcówek w języku tureckim:
- Pokazują cel, miejsce, źródło czegoś
İstanbul’a gidiyorum. – Udaję się do Stambułu. (Końcówkę przy miejscowościach poprzedza apostrof).
İstanbul’da yasıyorum. – Mieszkam w Stambule.
İstanbul’dan geliyorum. – Przychodzę ze Stambułu.
-a/e – Ruch w kierunku czegoś
-da – W czymś
-dan/den – Ruch od czegoś
- Możemy użyć końcówek z określeniem czasu
Sabaha görüşürüz. – Do zobaczenia rano.
İlkbaharda taşınıyoruz. – Na wiosnę przeprowadzamy się.
- Lub z uczciami
Öğrenciler sınavdan korkuyor. – Uczniowie boją się egzaminu.
Senden hoşlanıyorum. – Lubię cię.
Do wyuczenia się na pamięć:
-ten hoşlanmak – lubić coś
-ten nefret etmek – nienawidzić czegoś
-ten cıkmak – wyjść z czegoś
-ten sıkılmak – znudzić się czymś
-ten korkmak – bać się czegoś
- Powód czegoś, przyczyna
Soğuktan dondu. – Zamarzł z chłodu.
- By wyjaśnić, że coś jest z czegoś zrobione, również używamy -dan
Boncuklar çamdan yapılır. – Paciorki są wyrabiane ze szkła.
