Język turecki ma ściścle określony szyk w zdaniu. Podmiot zawsze umieszczamy na początku zdania, a orzeczenie na końcu:
Adam masal okudu. – Mężczyzna przeczytał bajkę.
W zdaniu nie zawsze najważniejszy jest podmiot. Najważniejszy rzeczownik występuje przed orzeczeniem, dlatego też, gdy na przykład chcemy podkreślić, że to właśnie ten a nie jakiś inny mężczyzna przeczytał bajkę, wtedy rzeczownik wędruje tuż przed czasownikiem z orzeczenia:
Masal adam okudu. – (To właśnie) mężczyzna przeczytał bajkę.
Jeśli chodzi o przymiotniki, to przymiotnik zawsze trafia przed rzeczownik który opisuje:
Yaşlı adam masal okudu. – Starszy mężczyzna przeczytał bajkę.
Ogólnie zasada jest taka: podmiot-orzeczenie-czas.
Zmiana kolejności może oznaczać zmianę znaczenia, przykłady:
Para mutluluk getirir. – Pieniądze przynoszą szczęście.
Mutluluk para getirir. – Szczęście przynosi pieniądze.
Ważne jest również to, gdzie postawimy akcent w zdaniu:
Para her zaman mutluluk getirir. – Pieniądze zawsze przynoszą szczęście.
Para her zaman mutluluk getirir. – Pieniądze zawsze, ale to zawsze przynoszą szczęście.
Para her zaman mutluluk getirir. – Pieniądze są tym, co przynosi szczęście.
