Czy wiecie, że tureccy władcy nie tylko zasiadali na tronie i rządzili wielkim imperium, ale każdy z nich posiadał jakąś pasję, umiejętność, a nawet zawód? Niektórzy też sprzedawali swoje wyroby na targu lub je po prostu rozdawali.
Mehmed I (1413-1421) był mistrzem w wyrobie łuków i cięciw.
Mehmed II Zdobywca (1444-1446 i 1451-1481) był niezłym ogrodnikiem, jjego specjalizacją były drzewa i róże. Uwielbiał czytać i był zapalonym kolekcjonerem. Pasjonował się zwłaszcza mapami. Tworzył również poezję. Sam wytwarzał pochwy na miecze, sprzączki do pasków i pierścienie łucznicze.
Selim I (1512–1520) uwielbiał czytać, zajmował się też złotnictwem. Mówi się, że jego problemy ze wzrokiem spowodowane były właśnie czytaniem. Jako jedyny sułtan nosił okulary. Do śledzenia lepiej wersów w książce, sam wykonał kilka złotych różdżek. Jak wielu sułtanów, lubił strzelanie z broni palnej i łucznictwo.
Sulejman Wspaniały (1520–1566) interesował się biżuterią, jego dzieła były w stylu włoskim. Jednocześnie był rymarzem i szewcem.
Selim II (1566-1574) tworzył poezję. Produkował on również laski z półksiężycem, które były następnie rozdawane dla pielgrzymów udających się na hadż do Mekki.
Murad III (1574–1595) był poetą, zajmował się wyrobem strzał, był również niezłym kaligrafem.
Murad IV (1623–1640) zajmował się kaligrafią, poezją i łucznictwem.
Mehmed IV (1648-1687) słynął z łucznictwa. Ponadto pisał poezje, komponował marsze wojskowe.
Ahmed I (1603-1617) wytwarzał baty oraz specjalne laski dla łuczników. Jego zainteresowanie łucznictwem sprawiło, że nadano mu tytuł mistrza łucznictwa. Zasłynął również jako wytwórca łyżek.
Bajazyd II (481-1512) sprowadził łuczników do Stambułu. Znał się na kaligrafii i stolarstwie, pisał poezje.
Osman II (1618–1622) uwielbiał pracować w skórze: sam dla swoich koni wyrabiał siodła i inne potrzebne utensylia.
Selim III (1789-1807) zajmował się bronią palną i sam ją wyrabiał.
Mahmud I (1730-1754) to rzeźbiarstwo i wyrabianie biżuterii. Rzeźbił pieczęcie w heliotropie. Wytwarzał wykałaczki z kości słoniowej i hebanu. Wyrabiał też dużo biżuterii. Swoje wyroby sprzedawał na targu w Stambule. Zarobki szły na pomoc dla potrzebujących. Był też poetą.
Mahmud II (1808–1839) był muzykiem, kaligrafem i złotnikiem. Uwielbiał również prace w masie perłowej.
Abdülmecid I (1839-1861) był malarzem i kompozytorem.
Abdülhamid II (1876-1909) był stolarzem i projektantem. Do dzisiaj jego prace można oglądać w pałacu Yıldız. Na wystawie w Nowym Jorku zdobył pierwsze miejsce w połączeniach stolarskich. Zajmował się również markieterią i rzeźbieniem w drewnie.
Kompozycji muzycznych możecie posłuchać tutaj (u góry po prawej znajduje się ikonka playlisty z wszystkimi utworami):
