A co? Ni mniej ni więcej tylko mocują się godzinami w oliwie i pocie. Zapasy w oliwie, yağlı güreş stanowią narodowy sport w Turcji i są oglądane z takim samym zapałem jak mecze piłki nożnej i koszykówki.
Spis treści:
Przebieg zapasów w oliwie:
Zawody odbywają się w różnych miejscach Turcji, jednak te najważniejsze odbywają się na przełomie czerwca i lipca w Edirne, które jest stolicą Yağlı Güreş. Noszą one nazwę Kırkpınar Yağlı Güreşleri i są najdłużej odbywającymi się zawodami tego typu na świecie – odbywają się bowiem od 1357 roku, na wyspie Kırkpınar położonej pomiędzy rzekami Meriç i Tunca. Siłowanie się trwa trzy dni, a rozpoczyna się w piątek o piętnastej. Zwycięzca zdobywa nagrodę w wysokości 100 000 dolarów i tytuł Mistrza Turcji. Gości na zawody zaprasza się, wręczając świeczkę z czerwonym spodem. Przed rozpoczęciem zawodów, zapaśnicy odwiedzają grób dwóch największych zawodników: Adalı Halil oraz Kara Emin znajdujące się w Edirne i modlą się. Następnie wszyscy przechodzą na plac, zwany Sarayiçi Er Meydanı, gdzie następuje rozpoczęcie zapasów. Ostatniego dnia zawodów odbywa się aukcja barana. Zwycięzca zostaje Lordem Kırkpınar i głównym sponsorem zawodów w przyszłym roku. Zawodom towarzyszą różne imprezy, tańce, uroczystości.
Nazewnictwo:
Zapaśnika nazywa się z perskiego pehlivan, co oprócz samego znaczenia „zapaśnik”, oznacza również silny, odważny, prawdomówny. Zapaśnicy noszą specjalne, wykonane ze skóry byka spodnie „Kispet” ważące 13 kilo, przepasane sznurkiem – rim. Na kolana zakłada się specjalny materiał zwany paçabent. Ważne jest jego mocne dopasowanie, gdyż luźne paçabent ułatwia to przeciwnikowi zwycięstwo (łatwiej jest po prostu złapać za to). Zapaśnik posiada również torbę zembil, wykonaną z sitowia. Gdy widzi się ją powieszoną na ścianie znak to, że zawodnik ukończył swój udział w Kırkpınar. Do wycierania potu z czoła używa się specjalnej ściereczki zwanej şalapura. Przed zawodami zawodnik polewa się oliwą, mającą za zadanie utrudnić porządne uchwycenie przeciwnika. Zawodnik prawą ręką naoliwia lewy bark, ramię, klatkę piersiową, kispet. Następnie powtarza czynność lewą ręką. W trakcie zawodów o naoliwienie dba specjalny personel. Przez cały czas trwania zapasów, zawodnikom towarzyszy orkiestra złożona z bębnów i piszczałek.
Zasady tureckich zapasów w oliwie:
Zasady są jasne: żadnego kopania, gryzienia, uderzeń. Masz przewrócić zawodnika na łopatki. Głównym narzędziem do tego jest złapanie go za kispet. Dlatego tak ważne jest, aby nic nie odstawało od ciała.
Do 1975 roku nie było ograniczenia czasowego zawodów. Obecnie czas zawodów zależnie od kategorii to 30,40 minut.
Zawodnicy podzieleni są na dwanaście kategorii, z których najważniejszą jest Główny Zapaśnik. Kategorie te nie zależą od wagi, ale od umiejętności i kategorii, w których wcześniej walczył. Główny Zapaśnik zdobywa czternastokaratowy Złoty Pas i tytuł na okres jednego roku. Gdy zawodnik trzy razy pod rząd wygra zawody, Złoty Pas przechodzi na jego własność. Zdobywcę pierwszego, drugiego i trzeciego miejsca ogłasza się po finale w ostatni dzień zawodów. Oprócz wygranych w owych kategoriach, nagrody zdobywają również: zawodnik z najlepszym stylem oraz zawodnik z najlepszym występem.
Lord Kırkpınar:
Zgodnie z tradycją, wzywa zawodników do walki, pilnuje, aby zapasy przebiegały zgodnie z regulaminem, zabawia widzów, zapewnia wyżywienie i kwaterunek, rozdaje nagrody. Obecnie, większość tych obowiązków przejęło miasto.
Cazgir (Ogłaszacz):
Rozpoczyna zawody i przedstawia zawodników publiczności – ich imię, tytuł i umiejętności.
