Dzisiaj trochę o podróżach. A właściwie o jednym z najbardziej znanych tureckich podróżników: Evliya Çelebi. Urodził się on w XVII wieku i przez prawie czterdzieści lat jego główną pasją było podróżowanie. Wspomnienia z podróży zapisał on księdze noszącej tytuł “Seyahatname”, czyli “Księdze Podróży”. Obejmuje ona jego wyprawy do Anatolii, Persji, Osmańskiej Europy, Afryki Północnej i Austrii.
Turecki podróżnik
Evliya pochodził z zamożnej rodziny wywodzącej się z Kütahyi, która przeniosła się do Stambułu, gdzie w 1611 roku urodził się Evliya Çelebi w dystrykcie Unkapanı. Jego ojcem by Mehmed Zıllı, grawer na dworze sułtana Sulejmana I. Wyobraźnię przyszłego podróżnika pobudziły opowieści ojca o jego podróżach i sam postanowił też zwiedzać świat. Wykształcenie zdobył między innymi w Enderun – szkole założonej przez Murada II. Evliya Çelebi doskonale recytował Koran, znał płynnie język arabski, kaligrafię, muzykę. Aż do 1640 roku nie opuścił Stambułu, mieszkając w pałacu i opisując piękno tego wspaniałego miasta. Z tego okresu pochodzą jego notatki na temat życia w Stambule, jego kultury, obyczajów, budynków, targów. W 1640 roku wyruszył w swoją pierwszą drogę do Bursy, rozpoczynając podróż, która trwała całe jego życie. Zmarł po 1682 roku (nie znamy dokładnej daty jego śmierci) w Stambule, Kairze, lub w drodze powrotnej z Egiptu do Stambułu.
Seyahatname czyli Księga Podróży
Podzielona jest na dziesięć części. Pierwsza z nich pochodzi z 1630 roku i poświęcona jest Stambułowi i okolicom.
Druga: Anatolia i Kreta w 1640 roku, oraz z 1645 – Azerbejdżan i Gruzja.
Trzecia: Syria z Damaszkiem, Palestyna, Urmia w Azerbejdżanie, Armenia, Rumelia (czyli tereny dawnego Cesarstwa Bizantyjskiego bez Peloponezu noszącego nazwę Morei), Bułgaria. 1648.
Czwarta: Wschodnia Anatolia, Irak i Iran. Podróże odbyte przez Çelebiego w 1655 roku.
Piąta: końcówka podróży do Vanu i Basry, Rosja, Çanakkale, Mołdawia, Siedmiogród, Dalmacja, Sofia w Bułgarii w 1656 roku.
Szósta: Siedmiogród, Albania, Słowacja, Stambuł, Węgry, Austria, Niemcy, Niderlandy, dotarł do Morza Bałtyckiego, Serbia, Chorwacja, Czarnogóra w latach 1663 – 64.
Siódma: Austria, Krym, Dagestan, i ponownie Kaukaz: Chanat Astrachański i Związek Połowiecki. 1664.
Ósma: Kreta, Krym, Rumelia. 1667-1670.
Dziewiąta: Tereny Turcji: między innymi Kütahya, Afyon, Manisa, Izmir, Muğla, Bodrum, wyspy morza Egejskiego, Isparta, Antalya, Alanya, Karaman, Tars, Adana, Urfa, a następnie Beyrut, Damaszek, Sydon, Jerozolima, Medyna i Mekka. 1671.
Dziesiąta: Egipt i Sudan. 1672.
